Zondag op Lesbos

Het is kwart voor negen wanneer we de wekker horen gaan als teken dat het nu toch echt tijd is om op te staan. Wanneer we naar buiten kijken zien we meteen dat het een mooie dag hoopt te worden. Onze eerste ‘officiële’ dag op Lesbos is al behoorlijk vol gepland. Om half tien beginnen we samen, heerlijk in het zonnetje, aan het ontbijt. Maar niet voordat we gezongen hebben voor Jacorien, die vandaag haar 20ste verjaardag viert. Helaas begint de week al met een aantal laatkomers die dit dan ook hebben moeten missen. Vanwege de privacywet zullen we hun namen niet noemen. 

Om kwart voor elf rijden we met zijn allen naar de kerk. Nou jah, kerk... Het is een zaaltje in een grote, soort van, fabriekshal. Buiten deze zaal doen we onze schoenen uit en wanneer we binnenkomen zien we dat de kerk al behoorlijk vol zit. Maar dat is hier geen probleem. Mensen schuiven allemaal nog wat dichter op elkaar en er worden nog meer kussens neergelegd zodat iedereen kan zitten. Wanneer je rondkijkt zie je mensen uit verschillende landen met verschillende talen maar allemaal hebben we een ding gemeen. We geloven in dezelfde God, die ons hier bij elkaar heeft gebracht. Samen mogen we een mooie dienst beleven en Zijn Naam groot maken. De dienst eindigt om half een waarna er nog mooie ontmoetingen plaats vonden. 

We haasten ons naar huis om daar even samen te lunchen en om half twee stond Hanneke op de stoep. Zij kwam ons een training geven om ons voor te bereiden op het werk in het kamp. Daarna stond een ‘rondleiding’ door het kamp op het programma. Aankomend bij het kamp zagen we op de plek, waar vorig jaar nog een lege olijfgaard te zien was, een plek vol met zelf gemaakte tenten. Er zijn dus nog elke week mensen die hun leven wagen voor de oversteek van maar 8 kilometer. Bij de ingang van het kamp ziet het er ‘erg’ opgeruimd uit. Hanneke vertelde ons dat de ingang werd omgeruimd omdat er ‘belangrijke’ mensen op bezoek kwamen. Er was bij de ingang zelfs een tuintje aangelegd. Over het kamp gelopen werden onze gedachten en beelden die al over het nieuws op ons af waren gekomen bevestigd. Het kamp is voller dan vol. Mensen zitten dicht op elkaar zonder enige vorm van privacy, maar bovenal zonder hoop. Bij het zien van al die verveelde kinderen werden wij direct enthousiast en kon morgen niet snel genoeg zijn. 

Na het zien van het kamp zijn we verder gereden naar de Grave Yards. De plek waar alle reddingsvesten zijn verzameld die gevonden zijn langs de kust van Lesbos. Met de auto hebben we er een uur over gedaan om van het Kamp naar de plek te rijden waar de boten tot nu toe telkens aankwamen. Mensen die uit de boten kwamen na een spannende oversteek hebben dit stuk helemaal moeten lopen naar het kamp. Al op deze eerste dag worden we meerdere keren geconfronteerd met onze eigen rijkdom. 

Vanavond hebben we al kennis gemaakt met de Griekse keuken door samen Gyros te gaan eten. Thuis gekomen hebben we samen de dag afgesloten. 

Nu is het tijd om af te sluiten en ons bed op te zoeken omdat we deze week onze energie hard nodig gaan hebben! 

Groetjes Erwin & Wendy

‘De Geest spreekt alle talen en leert ons elkaar verstaan.’