Verlaat verslagje van een toffe eerste shift!

Hallo allemaal!

Ook deze keer weer een warm welkom voor u/jou op onze blog! We merken dat we aardig wat trouwe lezers hebben en we vinden het fijn dat jullie ook op deze manier met ons meeleven. Vandaag geven we jullie een indruk van onze eerste shift in Moria.

In Moria is het officieel verboden om foto's te maken. Als jullie echter het volgende beeld in jullie opnemen, hebben jullie het plaatje van deze dag compleet. Rond elf uur lopen een aantal dames van de groep door sectie C, de afdeling voor kwetsbare vrouwen. In hun hand hebben zij een tas die als voorbeeld dient. Aan elke vrouw die ze tegenkomen, vragen zij vervolgens of ze over 10 minuten zin hebben om net zo'n fantastische tas te maken. Al snel passen zij dit een beetje aan; rekening houdend met een iets ander besef van tijd vragen zij of de vrouwen nu mee komen naar een zaaltje vooraan om daar hun creativiteit uit te proberen. De vrouwen, sommigen half slapend, anderen tekenend, haren vlechtend of met maskertjes op, komen vervolgens gestaag binnendruppelen. Wie een half uur later binnenkomt, ziet het zaaltje gevuld met vrouwen van verschillende nationaliteiten geconcentreerd knutselen. Lapjes vilt, kraaltjes, hangertjes, knoopjes en lintjes, al dit moois wordt gebruikt om de tas zo mooi en voor sommigen vooral zo vol mogelijk te maken. We hadden gerekend op ongeveer 30 vrouwen, omdat de vrouwen wat afwachtend zijn door alles wat ze meegemaakt hebben. De activiteit blijkt echter goed aan te slaan; er komen minstens 50 vrouwen. We geven aan dat we dinsdag terugkomen. Bij de meeste vrouwen is er geen aarzeling of ze de volgende dag weer terug zullen komen. Terwijl de meeste dames van het team aan het frutselen zijn, zijn de heren en de reisleiding alvast voorbereidingen aan het treffen voor de activiteiten van andere dagen. Het versieren van de tassen is en blijft namelijk wel echt 'girls only'.

Tussen de middag worden de kleedjes uitgespreid tussen de olijfbomen naast de weg. Snel werken we ons voedsel naar binnen om dan weer met nieuwe krachten aan de slag te gaan. Terug in het kamp is er vervolgens eerst een overleg. We merken namelijk dat in een aantal secties waar eerst kinderen zaten, nu bijna alleen maar jongeren zitten. Deze week hopen we ook uitgebreider met hen aan de slag te gaan. Echter, vandaag gaan we gelijk door naar de Olive grove.

Daar aangekomen stromen de kinderen al gauw toe als ze 'aramsamsam' en 'head, shoulder, knees andere toes' horen. Met een grote groep kinderen om ons heen doen we vervolgens een aantal kringspellen. De wat grotere kinderen leren intussen wat Nederlands, als zij het liedje 'zakdoekje leggen' mee proberen te zingen. Vervolgens doen we allemaal ons ding; balspelen, mens-erger-je-niet, springtouwen, alles wordt uit de figuurlijke kast getrokken om er een tof moment van te maken.

Op een geven moment willen we aan de slag met de materialen die we meegenomen hebben; een rugtas die de kinderen kunnen versieren met kleurtjes. We laten de kinderen op de grond zitten en geven hen een tas, dit verloopt aardig gestructureerd. Van alle kanten komen er kinderen om ook een tasje te krijgen. Sommige kinderen proberen er wel drie te pakken te krijgen. We tekenen met stift hartjes op de handen van de kinderen, terwijl we hen vertellen dat we veel van de Moria-kinderen houden. Voor ons is dit een registratiemanier om bij te houden wie er al een tas heeft gemaakt. Deze manier van registreren werkt niet geweldig, want al snel zijn er kinderen die geen hartje hebben gehad of die het hartje eraf hebben gepoetst. Toch zien we ondanks dat veel blijde gezichten! Kinderen genieten van het beetje aandacht dat ze krijgen. Tenslotte zingen we nog wat liedjes met elkaar. Als afsluiting zingen we 'byebye' om de kids te vertellen dat we weg gaan.

Het is 5 uur; tijd om naar de auto te gaan en thuis een hapje te gaan eten. We drinken een kopje koffie, thee of een glaasje fris. Daarna gaan de dagverantwoordelijken met de voorbereiding voor de volgende dag aan de slag. Degenen die voor eten zorgen gaan voor allemaal een broodje halen. Afdingen kunnen ze wel, want er worden zes blikjes cola gratis meegegeven. Het eten wordt in 10 minuten naar binnen gewerkt en dan gaan we weer op weg naar het kamp om bewegingsliedjes en een kinderfilmpje te bekijken...

Aangekomen in kamp krijgen we een kartonnen doos met boxen en een beamer. Alle snoetjes zitten door elkaar en niemand heeft een idee hoe de boxen aangesloten moeten worden. Na een poosje proberen, denken we het goed te hebben. Alleen als het snoertje in de laptop gaat horen we een gekraak door de boxen, gigantisch!
Er worden een paar mannen bijgehaald die zeggen dat ze er verstand van hebben. Er worden allerlei knopjes omgezet en er wordt van alles geprobeerd. Eindelijk na een uur werkt de installatie en kunnen we gaan beginnen!

Ondertussen moeten wij al voorzichtig zijn met onze stemmen, omdat we tijdens het maken van de installatie al wat bewegingsliedjes met de kinderen gezongen hebben. De kinderen stonden te popelen en we moesten iets verzinnen om voor hen het wachten wat in te korten.

Als de installatie werkt, wordt het één groot feest! We zetten verschillende bewegingsliedjes aan. Aramsamsam, the wheels of the bus, head schoulders knees and toes etc. schallen door het kamp. Er komen steeds meer kinderen en volwassenen. Samen genieten we van het feest!

Aan het eind van het feest, blikken we nog even terug op de dag en hoe we erin staan. Dit zodat we er op dinsdag nog een fijner en groter feest van kunnen maken voor iedereen!

Groetjes, Marianne & Elvira